توانمندسازی و تاب‌آوری
راضیه آقابابایی
چکیده
بازآفرینی شغلی مزایای زیادی را در سطح فردی و سازمانی نصیب سازمان می‌کند و بر اساس پژوهشها، عواملی متعدد مانند استقلال شغلی، سبک رهبری و رفتارهای رهبری می‌توانند به تحقق بازآفرینی شغلی کمک کنند. از این رو، هدف این پژوهش بررسی تأثیر راهبردهای خودرهبری در شکل‌گیری بازآفرینی شغلی با نقش میانجی رفتارهای توانمندساز رهبر و استقلال ...
بیشتر
بازآفرینی شغلی مزایای زیادی را در سطح فردی و سازمانی نصیب سازمان می‌کند و بر اساس پژوهشها، عواملی متعدد مانند استقلال شغلی، سبک رهبری و رفتارهای رهبری می‌توانند به تحقق بازآفرینی شغلی کمک کنند. از این رو، هدف این پژوهش بررسی تأثیر راهبردهای خودرهبری در شکل‌گیری بازآفرینی شغلی با نقش میانجی رفتارهای توانمندساز رهبر و استقلال شغلی است. نوع پژوهش توصیفی – همبستگی و جامعۀ آماری شامل کارکنان دانشگاه کاشان به تعداد 445 نفر بود که با استفاده از جدول مورگان، 220 نفر از میان آنها به عنوان نمونه انتخاب شدند. ابزار پژوهش چهار پرسشنامۀ راهبردهای خودرهبری، بازآفرینی شغلی، رفتارهای توانمندساز رهبر و استقلال شغلی بود. پایایی پرسشنامهها از طریق آلفای کرونباخ برای راهبردهای خودرهبری 0/82، بازآفرینی شغلی 0/77، رفتارهای توانمندساز رهبر 0/88 و استقلال شغلی 0/78 برآورد شد. ضرایب مسیر نشان داد تأثیرات خودرهبری بر استقلال شغلی، بازآفرینی شغلی و رفتار توانمندساز رهبر مثبت و معنادار بود. همچنین، اثرات استقلال شغلی و رفتار توانمندساز رهبر بر بازآفرینی شغلی مثبت و معنادار بود و نقش میانجی رفتارهای توانمندساز رهبر و استقلال شغلی در تأثیر راهبردهای خودرهبری بر بازآفرینی شغلی تأیید شد. نتایج بیانگر این است که موقعیت های بازآفرینی شغلی باید در اختیار اعضای سازمان قرار گیرند و مسیری که می تواند این فرایند را تسهیل کند، ایجاد زمینه برای خودرهبر کردن آنها است؛ زیرا رهبران سازمانی در فرایند خودرهبر کردن افراد، با رفتارهای توانمندساز خود آنها را توانمند و به آنها استقلالی را اعطا می کنند که با استفاده از آن می توانند در طراحی شغل خود نقش داشته باشند.